၁။ က်ေတာ္ေရာက္ေနတဲ့ ေနရာမွာက ဒီေန႕ကို အေဖမ်ားေန (Father's Day) အျဖစ္သတ္မွတ္ၾကၿပီး သားသမီး ေတြနဲ႕ ဇနီးမယား အိမ္သူသက္ထားေတြက အေဖေတြကို အမွတ္တရလက္ေဆာင္ေပးျခင္း၊ ထမင္းလက္ဆံု စားျခင္းစတဲ့ အမွတ္တရပြဲေလးေတြ လုပ္တာေတြ႕ရပါတယ္။ က်ေတာ္လည္း အေဖနဲ႕ပတ္သက္တဲ့ အမွတ္ရ ေလးေတြကို ေရးခ်င္လာမိပါတယ္။ အမွန္တိုင္း၀န္ခံရရင္ က်ေတာ္ဟာ အနႏၱေမတၱာရွင္၊ ျမင့္မိုရ္ေတာ္ႀကီး အေဖရဲ႕ပံုဟာ ဘယ္လိုလဲဆိုတာ ေကာင္းေကာင္း မမွတ္မိႏိုင္ေလာက္ေအာင္ပါပဲ။ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ က် ေတာ္ အသက္ (၁၂) ႏွစ္ေက်ာ္မွာအိမ္က ထြက္လာလိုက္တာ အခုထိပါပဲ။
အေဖနဲ႕ ပတ္သက္ၿပီး ငယ္ဘ၀ အမွတ္တရေလးကို ျပန္စဥ္စားမိေတာ့
ေႏြေႏွာင္းကာလ ညေနပိုင္းေလးမွာ အေမေစ်းကျပန္လာၿပီး မနက္ျဖန္အုန္းထမင္းေလး စားခ်င္လိုက္တာလို႕ အေဖ့ကိုေျပာေနတာ က်ေတာ္ၾကားလိုက္မိပါတယ္။ ေနာက္ေန႕ အေမက ေစ်းဆိုင္ထြက္သြားပါတယ္။ စေနေန႕ ျဖစ္တဲ့အတြက္ က်ေတာ္နဲ႕ ညီေလး၊ ညီမေလး အေဖတို႕ပဲအိမ္မွာ က်န္ခဲ့ပါတယ္။ အေဖက ေပၚလာမင္းအေမ အုန္းထမင္းခ်က္စားခ်င္တယ္လို႕ အေဖ့ကိုမွာထားတယ္။ အပင္ေပၚမွာ အုန္းသီးေျခာက္ေတြရွိတယ္ တက္ခူးေပး ပါလို႕ ခိုင္းပါတယ္။ အုန္းပင္ေတြအမ်ားစုက တက္လို႕လြယ္ကူေအာင္ အထစ္ေလးေတြလုပ္ထားေတာ့ လြယ္ကူ စြာတက္ခူးႏိုင္ပါတယ္။ က်ေတာ္လည္း မတက္ေပးႏိုင္တဲ့အေၾကာင္းျငင္းလိုက္တာေၾကာင့္ အေဖက ဒါဆိုလည္း မင္းမတတ္ေပးေတာ့ ငါပဲတတ္မယ္ဆိုၿပီး အုန္းပင္ေပၚကို တက္ဖို႕ျပင္ပါတယ္၊ အမွန္ဆိုရင္ အေဖဟာ အုန္းပင္ ရဲ႕ထိပ္ပိုင္းထိေအာင္ တတ္ဖို႕ မလြယ္တဲ့ ခႏၶာကိုယ္ကို ပိုင္ဆိုင္ထားေလေတာ့ အပင္ရဲ႕တ၀က္ကိုတက္ အုန္း သီးေျခာက္ေတြကို ၀ါးတုတ္နဲ႕ထုိးခ်ဖို႕ စဥ္းစားၿပီး ၀ါးကိုလည္းအုန္းပင္ေဘးမွာ ကပ္ေထာင္ထားပါတယ္။ က် ေတာ္လည္း အိမ္ေဘးမွာ ညီမေလးေတြနဲ႕ ကစားေနရင္း အေဖက အုန္းပင္ အထစ္ (၇) ထစ္ေလာက္အေရာက္ မွာ ၀ါးလံုးကိုယူၿပီး အပင္ေပၚက အသီးေတြကို ထိုးခ်ေနပါတယ္။ အုန္းသီးႏွစ္လံုးေလာက္ဟာ ပံုမွန္အတိုင္း က် လာေပမဲ့ သံုးလံုးေျမာက္မွာေတာ့ အုန္းသီးဟာ အေဖရဲ႕ ေခါင္းတည့္တည့္ကို ၾကလာပါေတာ့တယ္။ အေဖလည္း နာက်င္တဲ့အတြက္ တအားေအာ္လိုက္သလို အုန္းပင္ရဲ႕ ပင္စည္ပိုင္းကိုလည္း သတိႀကီးစြာနဲ႕ ဖတ္ထားပါတယ္။ အေဖ့ရဲ႕ ေအာ္သံကိုၾကားတာနဲ႕ က်ေတာ္လည္း အုန္းပင္ေပၚကိုတက္ၿပီး အေဖ့ရဲ႕ေျခေထာက္ေလးကိုကိုင္ ၿပီးရင္ သတိထားဖို႕ ျဖည္းျဖည္းခ်င္းဆင္းဖို႕ သတိေပးရပါတယ္။ က်ေတာ္ကိုယ္တိုင္လည္း အရမ္းကို စိုးရိမ္ထိန္႕ လန္႕သြားပါတယ္။ ေနာက္ဆို က်ေတာ္လည္း အေဖက အုန္းသီးစားခ်င္တယ္ဆိုတာနဲ႕ အဆင္သင့္ျဖစ္ေနပါ ေတာ့တယ္။ အဲ့ဒီေန႕ညေန အေမသိပ္စားခ်င္တဲ့ အုန္းထမင္းတနပ္ကို အေဖဟာ ေန႕လည္တုန္းက အုန္းပင္ ေပၚမွာ ျဖစ္ခဲ့တဲ့ အေၾကာင္းေတြေမ့ၿပီး လက္ဆုံစားေနတဲ့ ပိတိမ်က္ႏွာေလးဟာ ခုထိေတာ့ က်ေတာ့အတြက္ အ မွတ္ရေနဆဲပါ။
၂။ အေဖက တကယ္ေတာ့ ယမကာကို စြဲစြဲလန္းလန္းကို ႀကိဳက္တဲ့သူပါ။ ထူးျခားတာက အေဖဟာ ဘယ္ေတာ့ မွ တစ္ေယာက္ထဲ မေသာက္တတ္သလို ေသာက္ေတာ့မယ္ဆိုလည္း အေဖၚ အေပါင္းအသင္းေလးနဲ႕ေသာက္ ရမွ ေက်နပ္သူပါ။ အစ္မႏွစ္ေယာက္က အပ်ိဳရြယ္ေလးေတြျဖစ္လာေတာ့ အေဖ အဲ့ဒီလို အဖြဲ႕နဲ႕ဆိုင္မွာသြား ေသာက္တာကိုလံုး၀ မႀကိဳက္ပါဘူး။ သူတို႕က အေဖ့ကိုေတာင္းဆိုပါတယ္ ေသာက္ခ်င္တယ္ဆိုရင္ အိမ္မွာပဲ ေသာက္ဖို႕နဲ႕ အဲ့ဒီအတြက္ လိုအပ္တဲ့ ယမကာကို က်ေတာ့ကို အ၀ယ္ေတာ္အျဖစ္တာ၀န္ေပးသလို အျမည္း တြက္လည္းသူတို႕က တာ၀န္ခြဲယူပါတယ္။ အေဖက အဲ့ဒီအစီစဥ္ကို တပတ္ေလာက္ပဲခံၿပီး ေနာက္ပိုင္းပံုမွန္ပဲ ဆိုင္မွာ သူ႕သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႕ ေသာက္တဲ့အလုပ္ကို ျပန္လုပ္ပါတယ္။ အားလံုးလဲ လက္ေလ်ာ့လိုက္ရတဲ့အထိပါ ပဲ။ သူဘယ္ေလာက္မူးၿပီး ျပန္လာျပန္လာ အေမ့ရဲ႕ ခုိင္းေစမူစကားကိုေတာ့ ေျမ၀ယ္မက်နားေထာင္တာကို ၾကည့္ယံုနဲ႕ အေမ့ကို ဘယ္ေလာက္ထိခ်စ္တယ္ဆိုတာ သိႏိုင္ပါတယ္။ ဒီလိုနဲ႕ မိုးဦးကာလ ညေနေလးမွာ အေမ ေဘးအိမ္က ဦးေမာင္ မွိဳေတြအမ်ားႀကီးရလာတာေတြ႕ၿပီး ပါးစပ္ကလည္း မွိဳစင္းေကာေလး စားခ်င္လိုက္တာလို႕ ၿငီးလိုက္ပါတယ္။ အသံကိုလည္း အေဖသတင္းစာဖတ္ေနတဲ့ ပလက္ကုလားထိုင္ကေန ၾကားေအာင္ေျပာလိုက္ တာလည္းျဖစ္ပါတယ္။ အေဖက ဘာတစ္ခုမွ ျပန္မေျပာပဲ ၿငိမ္ေနပါတယ္။ ေနာက္ေန႕မနက္ေစာေစာ ေလးနာရီ ခြဲေလာက္မွာ အေဖက သားေပၚလာထေလကြာ အေဖတို႕ေရာ္ဘာေတာထဲသြားရေအာင္လို႕ ႏိုးပါတယ္။ ဒီ ေလာက္အေစာႀကီး ဘာသြားလုပ္မွာလဲ မထခ်င္ဘူးလို႕ေျပာေတာ့ မင္းအေမညေနတုန္းက မွိဳ စင္းေကာစားခ်င္ တယ္လို႕ေျပာတာ သားမၾကားဘူးလားတဲ့။ အမွန္ေတာ့ က်ေတာ္လည္းၾကားလိုက္ပါတယ္။ အဲ့ဒါသားနဲ႕ဘာဆိုင္ လို႕လဲ ေမးလိုက္ေတာ့ ဆိုင္တာေပါ့ကြ သားဟာ အေဖ့ရဲ႕ ဒီအိမ္မွာ အဓိက လက္တြဲေဖၚေလးကြာဆိုတဲ့ စကား နဲ႕ပဲ က်ေတာ္လိုက္သြားဖို႕ ျပင္ရပါေတာ့တယ္။ က်ေတာ္အ၀တ္အစားလဲၿပီး အိမ္ေအာက္ကိုဆင္းေတာ့ အေဖ က စက္ဘီးထုတ္ထားၿပီးသား အဆင္သင့့္ျဖစ္ေနၿပီ။ က်န္တဲ့မိသားစုေတြကေတာ့ အိပ္ေမာက်ေနတုန္းပါပဲ။ ရပ္ ကြပ္ထိပ္က ဘီးမုန္႕ဆိုင္ေရွ႕မွာ စက္ဘီးခဏရပ္ၿပီး မနက္အဆာေျပအတြက္ ဘီးမုန္႕တစ္က်ပ္တန္ တခုကို သားဖႏွစ္ေယာက္ အဆာေျပစားၿပီး၊ တျခားသူေတြ မေရာက္ခင္ ေရာ္ဘာေတာထဲ ေရာက္ဖို႕ အေဖစက္ဘီး ကို ခပ္ျမန္ျမန္ေလးနင္းပါတယ္။ က်ေတာ္တို႕ရပ္ကြက္နဲ႕ ေရာ္ဘာေတာက နာရီ၀က္ေက်ာ္ေက်ာ္ေလာက္ နင္းရပါ တယ္။ စက္ဘီးကို အဆင္ေျပတဲ့ေနရာမွာ ထားခဲၿပီး သားဖႏွစ္ေယာက္ မွိဳရွာထြက္ပါေတာ့တယ္။ အိမ္က အဆင္ သင့္ယူလာတဲ့ ဆြဲျခင္းအနီေလးရယ္ အေဖ့ရဲ႕ပုဆိုးအေဟာင္းေလးကို စလြယ္သိုင္းၿပီးေတာ့ စတိုးပါတယ္။ ခဏ ေနေတာ့ အေဖက သိပ္ေ၀းေ၀းမသြားပဲ ခပ္နီးနီးပဲခြဲတိုးဖို႕ ေျပာပါတယ္။ မိုးမလင္းေသးတာေၾကာင့္ က်ေတာ္ လည္း အေဖ့ေဘးနားကပဲ ကပ္လိုက္ပါတယ္။ အဲ့ဒီေန႕က ေတြ႕လိုက္တဲ့မွိဳေတြ၊ ဆြတ္လိုက္ရတဲ့မွိဳေတြ ဆြဲျခင္း လည္းျပည့္ အေဖ့ပုဆိုးလည္းမဆံ စက္ဘီးလက္ကိုင္မွာလည္း ႏွစ္ဖက္စလံုးအတြဲလိုက္ ဒီေလာက္မ်ားတဲ့မွဳိေတြ အျပန္လမ္းမွာ ေတြ႕တဲ့သူေတြ ေတာင္း၀ယ္တာေတာင္ အေဖကမေရာင္းပဲ အိမ္ေရာက္ေတာ့ မွိဳရတဲ့ အေဖ့ရဲ႕ ၿပံဳးခ်ိဳခ်ိဳ မ်က္ႏွာနဲ႕ သူ႕ကိုခ်စ္ၿပီး သူျဖစ္ခ်င္တာေတြကို အၿမဲတမ္းျဖည့္ဆည္းေပးတဲ့ ေယာက်္ားနဲ႕ သားအျပန္ကို ေစာင့္ေနတဲ့ အေမ့ရဲ႕အၿပံဳးဟာလည္း ပီတိေတြျပည့္နက္လို႕ေနပါတယ္။ က်ေတာ့ဘ၀မွာ ပထမဆုံုးအႀကိမ္နဲ႕ ဘယ္လိုမွ ေမ့မရတဲ့ အေဖနဲ႕ မွိဳတိုးခဲ့ရတဲ့ ေနာက္ဆံုးအႀကိမ္လည္းျဖစ္ပါတယ္။ အခုဆိုရင္အေမဟာ သားသမီး မ်ားစြာနဲ႕ မုဆိုးမဘ၀ကိုျဖတ္သန္းခဲ့ရတာ (၁၈)ႏွစ္ေတာင္ေက်ာ္ခဲ့ပါေပါ့လား။
အေဖေရာက္ေလရာဘ၀တိုင္းမွာ ေပ်ာ္ရႊင္တဲ့ဘ၀ေလးပိုင္ဆိုင္ပါေစ။
အထူးသျဖင့္ ကုမၼဏီအတြက္ လိုအပ္တဲ့ သစ္ေတြျဖစ္တဲ့ မေဟာ္ဂနီ၊ သစ္က်ား၊ သစ္မာ၊ ခ်ယ္ရီ၊ ၀က္သစ္ခ်၊ အ ျခားသစ္ေတြအကုန္လံုး (Made in China) တံဆိပ္ေတြပါပဲဗ်ာ။ (စဥ္းစားမိပါတယ္ ျမစ္ဆံုေရကာတာ ေဆာက္ သစ္ေတြလည္းခုတ္ရပီေလ၊ တရုတ္နဲ႕လည္းနီးေတာ့ ဒီခရီးက နီးသလားေပါ့ဗ်ာ ) 
